Monday, September 21, 2009

കവിതയുടെ വിരല്‍ത്തുമ്പില്‍

ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടൊരു

ഊമക്കുഞ്ഞിന്റെ നിലവിളി

എങ്ങനെയാണു

എനിക്കുമാത്രം

കേള്‍ക്കുവാനാകുന്നത്?

ഉറക്കത്തിനും

ഉണര്‍ച്ചയ്ക്കുമിടയിലെ

നൂല്‍വഴികടന്നു

എന്തിനാണവള്‍

നിര്‍ത്താതെ കരയുന്നത് ?

അദൃശ്യമായ

ഏത് വിരല്‍ പിടിച്ചാണ്

അവള്‍

അരികിലേക്ക് വരുന്നതു ?

കുഞ്ഞുങ്ങളില്ലാത്തവളുടെ

അമ്മ മനസ്സുപോലെ

എന്തിനാണ് ഞാന്‍

വിതുമ്പുന്നത്

രാത്രിപോലും അറിയാതെ .

17 comments:

  1. ഉപേക്ഷിയ്ക്കപ്പെട്ട ഊമക്കുഞ്ഞിന്റെ നിലവിളി കേള്‍ക്കാനുള്ള മനസ്സില്‍ കവിതവന്നില്ലെങ്കിലേ അത്ഭുതമുള്ളൂ...

    ReplyDelete
  2. randalkkum hrudayam niranja santhosham

    ReplyDelete
  3. നീറിപ്പിടിക്കുന്ന വരികള്‍.

    ReplyDelete
  4. കവിതകളിലൂടെ ഒന്നോടിച്ച് പോയി...വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു...കൂടുതല്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു

    ReplyDelete
  5. "ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടൊരു
    ഊമക്കുഞ്ഞിന്റെ നിലവിളി
    എങ്ങനെയാണു
    എനിക്കുമാത്രം
    കേള്‍ക്കുവാനാകുന്നത്?"

    സങിന്റെ കവിതകള്‍ പൊതുവെ പങ്കുവെയ്ക്കുന്ന അനാഥത്വത്തിന്റെയും അസ്വസ്ഥതകളുടെയും തുറന്നെഴുത്ത് ഈ കവിതയും പങ്കുവയ്ക്കുന്നു. നീറിപ്പുകയുന്ന ഓര്‍മ്മകളുടെയും ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലുകളുടെയും കവിത.
    ഈ ബ്ലോഗില്‍ ഞാന്‍ ആദ്യ സന്ദര്‍ശകയാണെങ്കിലും മുമ്പേ സങ് കവിതകള്‍ എനിക്കു പരിചയമുണ്ട്.
    ആശംസകളോടെ
    നീലാംബരി

    ReplyDelete
  6. "കുഞ്ഞുങ്ങളില്ലാത്തവളുടെ
    അമ്മ മനസ്സുപോലെ എന്തിനാണ് ഞാന്‍
    വിതുമ്പുന്നത് ". ഇഷ്ടമായി ഈ തിരിച്ചറിവ്

    ReplyDelete
  7. santhosham ,neelambari,sukanya. Nanmakal

    ReplyDelete
  8. "ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടൊരു
    ഊമക്കുഞ്ഞിന്റെ നിലവിളി
    എങ്ങനെയാണു
    എനിക്കുമാത്രം
    കേള്‍ക്കുവാനാകുന്നത്?"

    Touching lines....

    It shows a heart behind the lines...

    ReplyDelete
  9. bose,jayan evoor ,suja ,kavithakkuttilekku vannathil santhosham

    ReplyDelete
  10. വേദനിപ്പിച്ചു
    സമകാലികകവിതയിലേക്ക് എടുക്കുന്നതില്‍ വിരോധമുണ്ടോ

    ReplyDelete
  11. കുഞ്ഞുങ്ങളില്ലാത്തവളുടെ
    അമ്മ മനസ്സുപോലെ
    എന്തിനാണ് ഞാന്‍
    വിതുമ്പുന്നത്

    രാത്രിപോലും അറിയാതെ . -നല്ല കവിത...

    ReplyDelete